“Opruimen was nooit mijn ding. Ik zag in alles mogelijkheden. Om een leefbare woning te behouden ruimde mijn man op wanneer ik niet thuis was, want anders haalde ik het gewoon weer uit de prullenbak. Toen we verhuisplannen hadden kreeg ik het Spaans benauwd bij het idee, dat spullen niet mee konden. Dat was een reden voor mij om hulp te gaan halen voor deze situatie. Heel wat tekeningen heb ik gemaakt met elke keer weer een ontdekking. Hoewel ik al lang niet meer thuis woonde bleek ik onbewust nog steeds te anticiperen op de gewoontes en behoeftes van mijn ouders. Ik heb tijdens de therapie geleerd mijn eigen gewoontes in ere te herstellen. Opruimen hoeft mijn man niet meer alleen te doen.”